ยายเขียดหญิงชราร่างเล็กๆ
วัยกว่า 80 ปี สะพายกระเป๋าหมาก เดินไปบ้านโน่นบ้างบ้านนี้บ้าง
จนเป็นกิจวัตรประจำวัน จึงทำให้เป็นขวัญใจของชาวชุมชนริมคลองพระโขนงไปโดยปริยาย ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ถ้าได้เจอคุณยายเป็นต้องทักทายตามด้วยท่าทีหยอกล้อกับแกด้วยความเคารพอ่อนน้อมเสมอ
ในฐานะเป็นผู้อาวุโสของชุมชน
จากระบบเศรษฐกิจในสังคม ที่ทำให้คนจนต้องอพยพเข้าเมือง เพื่อมาแสวงหาโชคชะตาให้กับตนเองและครอบครัว
ยายเขียดเป็นหนึ่งในจำนวนนั้นยายมีถิ่นกำเนิดจังหวัดปราจีนบุรี ครอบครัวมีฐานะยากจน
ทำนา ทำไร่ ทำสวนเหมือกันครอบครัวอื่นๆ พอกินบ้างไม่พอกินบ้าง ตามประสาคนบ้านนอก
แต่ทำไปทำมาเหมือนชีวิตมันยิ่งแย่ลง เงินเก็บนะเลิกเลยไม่ต้องถาม ด้วยความอยากลำบาก
ยายจึงได้อพยพตามลูกสาวมาอยู่ที่ชุมชนนี้ ยายอยู่กรุงเทพมากว่า 40 ปี ถ้าจะให้กลับไปบ้านนอกก็คงไม่ได้ เพราะที่ดินที่มีอยู่เล็กน้อยได้ขายเพื่อนำเงินมาเป็นทุนหาเลี้ยงชีพและครอบครับไปแล้ว
ปัญหาการไล่รื้อที่กำลังเกิดขึ้นในชุมชนยายก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้
เนื่องจากคนที่อาศัยอยู่ในชุมชนทุกคนส่วนใหญ่ทำงานเป็นลูกจ้างขององค์กรฟอกหนังซึ่งดูเหมือนจะมั่นคง
ต่อมาในปี 2550 องค์กรฟอกหนังได้ยุบเลิก ทำให้คนเหล่านี้ต้องตกงาน
และปัญหาการไล่รื้อชุมชนก็ตามมา ชาวชุมชนโดนฟ้องขับไล่ 24 ราย
จากไม่เคยประชุมกันก็ต้องประชุม จากที่ไม่เคยไปศาลก็ต้องไป
หรืออะไรอีกมากมายที่จะต้องทำร่วมกันเพื่อที่จะช่วยกันแก้ไขปัญหาให้ผ่านไปให้ได้
มันทำให้ยายคิดนะว่าคนจนทำไมจึงถูกรังแกตลอด ไม่ว่าจะเป็นปัญหาด้านใดๆ ก็ตามคนจนมักถูกมองข้ามเสมอฉะนั้น เราต้องรักและสามัคคีกันไว้
เมื่อถามยายว่า อนาคตยายอยากเห็นอะไรเกิดขึ้นกับชุมชน ยายย้อนถามและตอบว่า การแก้ไขปัญหาที่อยู่อาศัยจะออกมาในรูปแบบใดก็ตาม
ยายไม่อยากอยู่แฟลตนะ มันมีตัวเลือกอื่นให้ยายหรือเปล่าละยายคิดว่ามันน่าจะมีนะ
ช่วงที่ไปขอความช่วยเหลือจาก ฯพณฯ พล.ต.ท.ชัจจ์ กุลดิลก รมช.คมนาคม (ตำแหน่งในขณะนั้น)
โดยการประสานงานของครูประทีป อึ้งทรงธรรม ฮาตะ พวกเราชาวชุมชนพากันไปประมาณกว่า 300 คน ยายจำได้ว่าข้อเสนอข้อสุดท้าย ขอให้ชุมชนได้มีส่วนร่วมในแก้ไขปัญหาด้านที่อยู่อาศัยด้วยตอนนี้มันเกิดขึ้นหรือยังละ
อีกอย่างยายเป็นคนบ้านนอกอยู่แฟลตรู้สึกว่าอึดอัด ความเป็นชุมชนมันอาจล่มสลาย
เพราะต่างคนก็ต่างอยู่ตัวใครตัวมัน ขาดการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันมันจะทำให้คนเห็นแก่ตัวมากขึ้นด้วยภาวะทางเศรษฐกิจของครอบครัว
ยายบอกตรงๆ นะยายแก่แล้วที่ร่วมต่อสู้อยู่นี้ก็เพราะไม่อยากเห็นลูกหลานลำบากเหมือนเรา
อย่าให้คนอื่นเขาดูถูกเราได้ว่าไอ้พวกนี้ โง่
จน เจ็บ มันรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจที่สุดเมื่อได้ยินคำนี้
ด้วง เด็กเพชร
เจ้าหน้าที่ประสานงานชุมชน |