เจ้าหน้าที่มูลนิธิดวงประทีปและอาสาสมัครลงสำรวจความเดือดร้อนและความต้องการของชาวบ้าน
จาก 45 ชุมชนในเขตคลองเตยพบว่า หนึ่งในความเดือดร้อนคือ   “การขาดแคลนนม” สำหรับเด็กๆ ในโรงเรียน  ซึ่งโดยปกติแล้วเด็กๆ จะได้รับนมกล่องจากโรงเรียน  แต่เนื่องจากโรงเรียนปิดชั่วคราวในช่วงโควิด-19 ระบาด เด็กๆ ต้องอยู่บ้านไม่ได้เรียน ไม่ได้รับนมและอาหารกลางวัน          

              นอกจากนั้นยังพบว่า เด็กอ่อน(ทารก)ส่วนใหญ่มีพ่อแม่ที่มีอายุช่วงวัยทีนขาดความรู้ในการดูแลลูก บางคนเลื้ยงลูกเอง บางคนเอาลูกไปให้ปู่ ย่า ตา ยาย ที่ยากจนเลี้ยงดู  ดังนั้นการเลี้ยงดูเด็กอ่อนจึงเป็นไปตามยถากรรม เด็กบางคนดื่มนมข้นหวานที่ชงกับน้ำร้อน เพราะมีเงินไม่พอที่จะซื้อนมผงที่เหมาะกับวัยของเด็ก 
            “ทำไมไม่ให้ลูกกินนมตัวเอง?” คำตอบส่วนใหญ่คือ ความเกียจคร้าน กลัวไม่สวย ไม่มีน้ำนมพอให้ลูกกิน ขาดความรู้เรื่องการดูแลเด็ก  ฯลฯ   จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผลกระทบในระยะยาวคือ “ตัวเด็ก”  พัฒนาการทางร่างกายรวมถึงสมอง(สติปัญญา) จะด้อยกว่าเด็กกินนมแม่ ทารกที่ขาดนมแม่จะขาดสารอาหารและภูมิคุ้มกันโรค ทำให้เติบโตไม่เต็มที่ สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง เจ็บป่วยง่าย เมื่อเติบใหญ่เด็กนั้นก็อาจจะเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ไร้คุณภาพกลับมาเป็นภาระของสังคมต่อไปได้
             ในช่วง 9 เดือนระหว่างตั้งครรภ์  พ่อแม่วัยทีนต้องให้ความสำคัญกับการเตรียมพร้อมที่จะดูแลชีวิตใหม่ที่กำลังจะเกิด  หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องให้ความสำคัญ เช่น การลงเยี่ยมบ้าน ส่งเสริมให้ความรู้ในเรื่องการเตรียมสถานที่และโภชนาการของแม่และเด็ก   ทัศนะคติและการส่งเสริมให้ลูกดื่มนมแม่  ภาวะทางอารมณ์ที่มีผลต่อการเลี้ยงดูลูกให้มีคุณภาพในทุกๆ ด้าน  

               โครงการดีๆ อย่าง ”โรงเรียนพ่อแม่” ที่มีวัตถุประสงค์ต่อผู้ที่จะเป็นพ่อแม่ให้มีทัศนคติในการเลี้ยงดูลูกให้มีคุณภาพ   ควรส่งเสริมรณรงค์ให้ลูกกินนมแม่ให้มากขึ้น ไม่เพียงความใกล้ชิดที่ลูกได้อยู่ในอ้อมกอดของแม่แล้ว ลูกยังมีสุขภาพดี และลดค่าใช้จ่าย 

               ภาพที่เราเห็นในช่วงโควิด-19 ระบาดคือ แม่วัยทีนที่มาขอนมผงจากมูลนิธิฯ มีจำนวนมาก ภาพเด็กที่ต้องดื่มนมข้นหวานแทนนมผงก็มีให้เห็น และถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป หน่วยงานที่เกี่ยวข้องยังไม่ทำงานเชิงรุก อีกไม่กี่ปีข้างหน้าเด็กๆ เหล่านี้จะมีสุขภาพกายใจและสมองที่ดีได้อย่างไร